ကိကီလေးအမေ ကိုကီရီဆယ်သုံးနှစ်သမီးဘဝက ကာရိကီယကို စရောက်လာတာကို အမှတ်ရသေးတယ်လို့ အဖွားကြီးဒိုရာက တသပြောနေသေးတယ်။ စုန်းမျိုးဆက်ကလေးတစ်ယောက်ဟာ အသက်ဆယ့်သုံးနှစ်ပြည့်ပြီဆိုတာနဲ့ တခြားမြို့သစ်တစ်ခုခုကို သွားပြီး တစ်နှစ်တိတိလေ့လာသင်ယူရတယ်ဆိုတာ အလေ့အထဖြစ်ပေမယ့် ကိုကီရီက သူ့သမီးကို စိတ်မချဖြစ်နေတယ်။
ကိုကီရီက ကိကီလေးကို ကူညီသိမ်းဆည်းပေးနေတုန်း ကိကီက သူဝတ်ရမယ့် အင်္ကျ ီအနက်ကြီးကို မကြိုက်ကြောင်းပြောတယ်။ သူ့အကြိုက်ဆုံးအရောင်က ခရမ်းရောင်လေ။ ဒါပေမယ့် ကိုကီရီက စုန်းတိုင်းစုန်းတိုင်းဟာ ဒီအကျင်္ ီပုံစံပဲ ၀တ်ဆင်ရတာဖြစ်တယ်လို့ရှင်းပြတယ်။ အပြင်အဆင်အဝတ်အစားက အရေးမကြီးဘူး။ အတွင်းစိတ်နှလုံးသားကသာအရေးကြီးတယ်လို့ ကိကီကို ဆုံးမတယ်။
သာယာတဲ့ လပြည့်ည ညချမ်းချိန်ခါမှာပဲ အိမ်နီးနားချင်းတွေဟာ ကိကီလေးကို နှုတ်ဆက်ဖို့ ရောက်လာကြတယ်။ ကိကီဟာ သူ့အဖေရဲ့ ရေဒီယိုကို သူ့အမေရဲ့ တံမြက်စည်းပျံမှာချိတ်၊ သူ့အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်း ကြောင်ကလေးဂျီဂျီကို သယ်ပြီး ကာရီကီယကနေ စတင်ခရီးထွက်ခွာပါတော့တယ်။
အခက်အခဲလေးတစ်ချို့ ရင်ဆိုင်ပြီး နောက်တစ်နေ့မနက်မှာတော့ ပင်လယ်ကြီးနားက သာယာလှပတဲ့မြို့လေးတစ်မြို့ကို သူတို့ရောက်သွားတော့တယ်။ ကိုရီကိုဆိုတဲ့ အဲ့ဒီမြို့လေးမှာက အခြေချနေထိုင်နေတဲ့ စုန်းမမရှိတဲ့အကြောင်း သတင်းကြားရတော့ ကိကီလေးဟာ သူမရဲ့ ပညာသင်တစ်နှစ်တာကို ကိုရီကိုမြို့လေးမှာပဲ ဖြတ်သန်းဖို့ ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်တယ်။ ကိကီရဲ့ ကူညီပေးမှုကြောင့် မုန့်ဖိုပိုင်ရှင် အိုဆိုနိုက သူ့မုန့်ဖိုနောက်ဖေးက အိမ်လေးမှာ ကိကီကို နေထိုင်ခွင့်ပေးလိုက်တယ်။
တစ်နေ့၊ မုန့်ပို့ပေးနေရင်းနဲ့ တောထဲမှာ တစ်ယောက်ထဲနေထိုင်တဲ့ အာဆူလာဆိုတဲ့ ပန်းချီဆရာမလေးနဲ့ ကိကီနဲ့ခင်ခဲ့တယ်။
အဲ့ဒီမြို့လေးမှာ ပျံသန်းခြင်းကို ၀ါသနာပါတဲ့ တွမ်ဘိုဆိုတဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက်ရှိတယ်။ သူက တံမြက်စည်းပျံနဲ့ ကိကီလေးကို သဘောကျနေတယ်။
ကိကီလေးတစ်ယောက် မြို့အသစ်မှာ အဆင်မပြေမှုတွေကို ကြံ့ကြံ့ခံနိုင်ပါ့မလား။
တစ်ညနေမှာတော့ ကိကီဟာ သူ့ကြောင်လေး ဂျီဂျီနဲ့ စကားပြောလို့မရတော့မှ သူ့မှာ မှော်အစွမ်းတွေပျောက်နေတာကို သိလိုက်ရတယ်။ ဒါနဲ့ သူတံမြက်စည်းကို ယူပြီး အိမ်အပြင်ပြေးထွက်ကာ ပျံသန်းဖို့ အကြိမ်ကြိမ်ကြိုးစားတယ်။ ဒါပေမယ့် မှော်အစွမ်းတွေပျောက်ဆုံးနေတော့ တံမြက်စည်းက မပျံနိုင်ပဲ နောက်ဆုံးမတော့ ကျိုးတောင်ကျိုးသွားတော့တယ်။
ကိကီလေး အရင်လို မှော်အစွမ်းတွေပြန်ရပါ့မလား။ အရင်လိုပဲ တံမြက်စည်းနဲ့ ပျံသန်းနိုင်ဦးမှာလားဆိုတာကိုတော့………
0 comments:
Post a Comment